CHOROBY SERCA-spis chorób - www.dysko-patia.eu

AnnaK · TURBO PISACZ

* Arrythmia
* Arytmia- * CAD
* Choroba niedokrwienna serca-* Choroba wieńcowa
* Coronary artery disease-* Dławica sercowa-* Dusznica
bolesna
* Infarctus myocardii
* Kołatanie serca
* MIC-* Morbus ischaemicus cordis-* Przewlekła niewydolność
wieńcowa
* Wady wrodzone serca
* Zaburzenie rytmu serca
* Zapalenie mięśnia sercowego
* Zapalenie osierdzia
* Zapalenie wsierdzia
* Zawał mięśnia sercowego

ARYTMIA
Zaburzenia normalnego rytmu pracy serca, czyli arytmie, pochodzą z zaburzeń w rytmiczności lub częstotliwości powstawania bodźców, lub też z zaburzeń ich przewodzenia, czyli tzw. bloków.
Mogą też występować z powodu nadpobudliwości mięśnia sercowego i jego reagowania na bodźce z tzw. pozazatokowych ośrodków bodźcotwórczych. W takich przypadkach dochodzi do zmian częstości lub nieregularności ewolucji skurczowo-rozkurczowych.

Zmiany rytmu serca polegają na:

* przyspieszeniu lub zwolnieniu prawidłowego (zatokowego) rytmu serca z zachowaniem regularności pobudzeń,
* pojawieniu się ewolucji dodatkowych, wyzwalanych z różnych ognisk bodźcowych,
* wypadaniu oczekiwanych ewolucji pracy serca,
* bezładnym pojawianiu się komorowych ewolucji serca na skutek nieregularnego, chaotycznego przewodzenia pobudzeń przedsionków na węzeł przedsiąkowo-komorowy i następnie na komory, co występuje w stanach trzepotania i migotania przedsionków.

Czynniki sprzyjające zachorowaniu.

Na wystąpienie zaburzeń rytmu serca narażone są osoby, u których stwierdza się:

* Schorzenia serca i układu krążenia: wady zastawkowe serca, kardiomiopatie, choroba niedokrwienna serca, zawał mięśnia serca, zapalenie mięśnia serca, zapalenie osierdzia, zapalenie wsierdzia, niewydolność krążenia.
* Zaburzenia endokrynologiczne: nadczynność lub niedoczynność tarczycy, przysadki mózgowej lub kory nadnerczy.
* Zaburzenia w składzie elektrolitowym krwi: zbyt duże lub zbyt małe stężenie potasu, sodu lub magnezu.
* Zaburzenia rytmu serca mogą pojawić się jako efekt uboczny stosowania różnych leków, również leków stosowanych przeciw zaburzeniom rytmu serca.

Do wystąpienia arytmii usposabia również:

* Spożycie takich używek jak alkohol, kawa, herbata, narkotyki, napoje z zawartością kofeiny.
* Stres oraz przewlekłe zmęczenie

Zalecenia ogólne.

Diagnostyka i początkowe leczenie powinny być przeprowadzone w warunkach szpitalnych. Aktywność fizyczna nie musi być ograniczana przy niegroźnych arytmiach, czasem jednak arytmia może być wywołana wysiłkiem fizycznym i być na tyle groźna dla życia, że konieczne jest ograniczenie aktywności. W przypadku występowania zawrotów głowy i omdleń, przeciwwskazana jest praca na wysokości oraz kierowanie pojazdami i maszynami (dźwigi, prasy). Z diety powinny zostać wyeliminowane substancje zawierające kofeinę i alkohol.

Leczenie farmakologiczne.

Istnieje wiele różnych grup leków antyarytmicznych. Stosuje się je w zależności od rodzaju arytmii i jej nasilenia. Czasem nie wystarcza stosowanie jednego leku w celu opanowania arytmii. Wtedy zwykle kojarzy się ze sobą leki z kilku grup. Oprócz leków stosuje się różne preparaty uzupełniające stwierdzane niedobory potasu lub magnezu.
W przypadku migotania przedsionków konieczne jest okresowe lub stałe stosowanie leków ograniczających krzepliwość krwi (tzw. antykoagulantów).

W przypadku nawracających groźnych dla życia arytmii, może okazać się konieczne wszczepienie na stałe specjalnych urządzeń mających za zadanie szybkie umiarowienie rytmu serca. Są to tzw. kardiowertery-defibrylatory. W przebiegu niektórych arytmii lub z powodu konieczności stosowania dużych dawek leków antyarytmicznych może okazać się konieczne wszczepienie stymulatora serca w celu zapewnienia odpowiedniej częstości akcji serca.

W przypadku niektórych arytmii (przy pomocy badania elektrofizjologicznego połączonego z cewnikowaniem serca) możliwe jest odnalezienie obszaru w mięśniu serca, w którym dochodzi do powstania arytmii. Umożliwia to jego całkowite zniszczenie i wyleczenie pacjenta.

AnnaK · TURBO PISACZ

CAD-dusznica bolesna-choroba wieńcowa

Dusznica bolesna jest chorobą charakteryzująca się napadami bólów umiejscowionych w okolicy serca lub mostka, występujących wskutek utrudnienia i zmniejszenia przepływu krwi przez naczynia wieńcowe serca.
Przyczyny:

Najczęstszą przyczyną choroby niedokrwiennej serca jest miażdżyca, choroba tętnic, a zatem i całego układu sercowo-naczyniowego. W miażdżycy materiał tłuszczowy z krwi odkłada się w postaci blaszek w tętnicach. Blaszki te powiększają się zwężając światło naczyń i niszcząc ich ścianę. Zwężenie światła naczyń wieńcowych spowalnia przepływ krwi płynącej do mięśnia sercowego.

Objawy:

Ból przypominający ściskanie klatki piersiowej, promieniujący do rąk, szyi i szczęki. Dusznica objawia się po wysiłku fizycznym, stresie lub po obfitym posiłku. Ból wywoływany przez dusznicę bolesną ustępuje w spoczynku.

Leczenie:

Zmiana stylu życia: dieta, ruch i porzucenie nałogu palenia papierosów. Leczenie farmakologiczne: nitraty ( nitrogliceryna) , beta –adrenolityki oraz antagoniści wapnia – leki te oddziałują na prace serca oraz tętnice wieńcowe. Jeżeli leczenie zachowawcze nie jest skuteczne stosuje się leczenie chirurgiczne: angioplastykę – rozszerzanie zwężonych tętnic wieńcowych ( tzw. balonikowanie ) oraz chirurgiczna operacja pomostowania ( by-passy ), tętnic poprzez wszczepianie protez naczyniowych lub fragmentów naczyń krwionośnych, omijających zwężone miejsce w tętnicy wieńcowej.

AnnaK · TURBO PISACZ

Infarctus myocardii

Zawał serca jest często pierwszym objawem choroby serca. Ograniczenie śmiertelności z powodu zawałów serca można osiągnąć poprzez zwalczanie czynników ryzyka choroby wieńcowej (profilaktyka) oraz wczesne rozpoznanie zawału i szybkie wdrożenie nowoczesnego leczenia.
Objawy:

Zawałowi najczęściej towarzyszą bóle wieńcowe o takim samym charakterze i lokalizacji jak w przypadku choroby wieńcowej. Mają one jednak dużo większe nasilenie, trwają dłużej niż 20-30 minut i z reguły słabo reagują na leki przeciwdławicowe. Dolegliwości mogą wystąpić bez uchwytnej przyczyny wywołującej.

Bólom towarzyszy czesto:

* złe samopoczucie,
* nudności,
* wymioty,
* pocenie się,
* zasłabnięcie.

Przyczyny:

* Występuje w sytuacji, gdy dopływ krwi do określonej części serca zostaje całkowicie i trwale przerwany powodując obumieranie komórek mięśnia sercowego.
* Dochodzi do tego najczęściej na skutek pęknięcia blaszki miażdżycowej i wytworzenia się zakrzepu, który zamyka światło naczynia wieńcowego.
* Zawał serca może wystąpić zarówno u chorego ze stabilną lub niestabilną chorobą wieńcową, jak również u osoby, która nigdy wcześniej nie miała objawów choroby niedokrwiennej serca.

Leczenie zawału serca

Największe zagrożenie dla życia to okres, w którym pacjent jeszcze nie przybył do szpitala. W ciągu pierwszych 2 godzin od początku bólu zawałowego występuje około 50% wszystkich zgonów zawałowych. Większość chorych umiera z powodu migotania komór. Można by tych ludzi uratować, gdyby w momencie wystąpienia tej arytmii znajdowali się w szpitalu, czy choćby w karetce reanimacyjnej. Niezmiernie ważne jest, by nie zwlekać z wezwaniem pogotowia, gdy ból wieńcowy nie mija po 2-3 tabletkach nitrogliceryny. Ból trwający dłużej niż 20 minut nasuwa podejrzenie, iż jest objawem zawału.

Pacjent z zawałem serca lub podejrzeniem zawału powinien być przewieziony do szpitala karetkę "R", która zapewnia warunki do prowadzenia postępowania reanimacyjnego, jeśli wystąpi taka konieczność. Lekarz pogotowia podaje pacjentowi niewielką dawkę aspiryny, gdyż wykazano, że takie postępowanie poprawia rokowanie (zwiększa szansę przeżycia zawału), co wynika z jej przeciwkrzepliwego działania. ułatwiającego udrożnienie naczynia, które zostało zamknięte przez skrzeplinę. Rutynowo podaje się choremu tlen do oddychania i leki przeciwbólowe.
Chory ze świeżym zawałem serca powinien być hospitalizowany na oddziale reanimacyjnym.. Zwalczanie bólu jest bardzo ważnym elementem terapii, bowiem jest on czynnikiem wstrząsorodnym, tzn. przyczynia się do wystąpienia głębokiego spadku ciśnienia i nasilenia zaburzeń przepływu krwi przez narządy wewnętrzne, co może zadecydować o niepomyślnym przebiegu zawału.

Rehabilitacja pozawałowa jest ważnym elementem terapii chorego. Dobrze jest, jeżeli może być potem kontynuowana przez kilka tygodni w warunkach ambulatoryjnych lub sanatorium.

Powrót pacjenta do pracy zależy od tego, w jaki stopniu zawał serca uszkodził lewą komorę. Większość chorych podejmuje pracę zawodową w ciągu 3 miesięcy. Powinni być objęci ambulatoryjną opieką kardiologiczną, zapewniającą im tzw. prewencję wtórną, czyli leczenie zapobiegające ponownemu zawałowi serca.

AnnaK · TURBO PISACZ

KOŁATANIE SERCA

Kołatanie serca
Kołataniem nazywamy wyczuwalnie przyśpieszone lub nierównomierne bicie serca. Choć może być oznaką poważnej choroby to jednka często występuje także u zdrowych osób. Odczuwalna zmiana pracy serca opisywana jest jako uczucie szybkiego bicia albo pulsowania zlokalizowane po lewej stronie środkowej części klatki piersiowej.

Kołatanie objawia się poprzez:

* Bóle serca
* Bicie lub częstoskurcz serca po dużym wysiłku fizycznym
* Przyspieszone bicie serca lub częstoskurcz po: wypiciu dużej ilości kawy lub herbaty i/lub, intensywnym paleniu tytoniu i/lub, wypiciu dużej ilości alkoholu i/lub zażyciu leków bądź środków odurzających
* Przyspieszone bicie serca, częstoskurcz serca w związku ze stresem lub kłopotami i ewentualnie lęk oraz uczucie ucisku w okolicy serca
* Szybkie bicie serca z gorączką

Jest wiele przyczyn, które mogą być związane z kołataniem serca. Jeśli nie jest to spowodowane po prostu chwilowym zwróceniem uwagi na bicie swojego serca to najprawdopodobniej jest wynikiem:

* organicznej choroby serca takiej jak zwężenie zastawki dwudzielne czyj niedomykalność zastawki aorty;
* przebycia ostrej choroby zakaźnej;
* picia zbyt dużej ilości kawy i herbaty oraz palenia papierosów;
* brakiem równowagi hormonalnej (zaburzenia pracy serca mogą pojawiać się np. w okresie przekwitania).

Kołatania serca nie należy lekceważyć jeżeli zauważymy że towarzyszą mu utrata przytomności, zawroty głowy, nudności czy ból w klatce piersiowej. Wskazana jest wtedy natychmiastowa wizyta u lekarza.

AnnaK · TURBO PISACZ

Wady wrodzone serca

Wady serca wrodzone są klasyfikowane i dzielone w rozmaity sposób. Najczęściej oparte są one na obecności lub braku charakterystycznych objawów klinicznych (wady wczesnosinicze, późnosinicze i bezsinicze), (wady ze zmniejszonym, zwiększonym i prawidłowym przepływem płucnym) oraz na opisie zmian anatomicznych, grupowanych w zespoły (zwykle dotyczących zaburzeń określonego etapu rozwoju płodowego serca).

Większość przypadków wad serca jest uwarunkowanych wieloczynnikowo, co oznacza, że nie znamy konkretnej przyczyny. Po urodzeniu się jednego dziecka z wrodzoną wadą serca prawdopodobieństwo, że kolejne dziecka będzie miało wadę serca wynosi około 2-5%. Jeżeli dwoje dzieci ma wadę serca, to ryzyko wzrasta do około 10% dla kolejnych ciąż.

Wykrycie wady serca w okresie przed urodzeniem jest bardzo ważne, ponieważ umożliwia optymalne przygotowanie porodu: w szpitalu dysponującym możliwościami diagnostyki i leczenia, pozwala uniknąć transportu chorego dziecka, wybrać sposób porodu. Jak dotąd większość wad serca i układu krążenia nie jest rozpoznawana przed urodzeniem, co jest spowodowane wieloma przyczynami: powstaniem wady po urodzeniu (np. przetrwały przewód tętniczy), trudnością w uwidocznieniu defektu (np. ubytek części błoniastej przegrody międzykomorowej), lub niedostatecznym doświadczeniem, lub uwagą lekarza badającego. Nawet w najlepszych ośrodkach na świecie nie rozpoznaje się wszystkich przypadków wad, ale prawdopodobieństwo przeoczenia poważnej wady serca w trakcie badania przez doświadczonego lekarza w optymalnym okresie ciąży (ok. 22 tygodnia) nie jest duże.

Objawy wad wrodzonych serca
Podstawowym objawem krążeniowym u noworodków jest sinica, która może występować jako objaw stały (wady serca sinicze) lub niestały, występujący pod wpływem wysiłku czy w stanach zapalnych układu oddechowego (wady serca niesinicze).

Inne objawy to:

*
o przyspieszona czynność serca,
o duszność z przyspieszoną czynnością oddechową i zaburzeniami oddychania,
o zmniejszona reaktywność noworodka,
o obniżone napięcie mięśniowe oraz szmery nad sercem.
o skrajna sinica występuje zwykle w pierwszej dobie po urodzeniu, a najpóźniej w 3 dobie.

Podstawowym zaburzeniem w wadach serca, głównie siniczych, jest niedotlenienie krwi tętniczej na skutek mieszania się krwi tętniczej z krwią żylną (przecieki wewnątrzsercowe lub międzynaczyniowe).

Do częstych objawów występujących u noworodków i niemowląt z wrodzonymi wadami serca należy szybkie męczenie się przy karmieniu, które dla tych dzieci jest wysiłkiem i przyczynia się do nasilenia sinicy i krztuszenia się. W czasie karmienia wymagają one odpoczynku, przerwy w karmieniu. Występują u nich także nawracające zakażenia dróg oddechowych, świst krtaniowy i stany kurczowe oskrzeli.

AnnaK · TURBO PISACZ

Zapalenie mięśnia sercowego

Zapalenie mięśnia sercowego - tak jak zapalenie wsierdzia - może pojawić się zarówno z przyczyn bakteryjnych lub reumatycznych, jak i z powodu zakażeń wirusowych (np. grypy, odry), chorób układowych, odczynów toksycznych, reakcji alergicznych itd.

Może ono przebiegać jako proces dotyczący wyłącznie tkanki mięśniowej, stanowiącej warstwę środkową serca, lub też towarzyszyć zapaleniu wsierdzia lub osierdzia. Istotą morfologiczną zapaleń mięśnia sercowego jest obrzęk poszczególnych włókienek mięśniowych, zapalny wysięk, naciek komórkowy pomiędzy tymi włókienkami, zmiany metaboliczne, ich kruchość oraz obumieranie.

Niekiedy zapalenie mięśnia sercowego ma bardzo gwałtowny przebieg i szybko doprowadza do ostrej jego niewydolności.

Postępowanie lecznicze. W przypadku zapalenia mięśnia sercowego postępowanie zależy od jego przyczyny. Korzystnym efektom leczenia sprzyjają systematyczność, dokładność, leżenie w łóżku, ograniczenie wszelkich zbędnych wysiłków fizycznych, zlikwidowanie ewentualnie istniejących w organizmie ognisk zapalnych itp. Czas leczenia jest zazwyczaj długi, zależy od typu zapalenia, przebiegu i nawrotów choroby.

W okresie poszpitalnym konieczne jest systematyczne kontynuowanie zaleconego leczenia domowego, oszczędzający tryb życia i rekonwalescencja sanatoryjno-uzdrowiskowa oraz regularne kontrole lekarskie i testy laboratoryjne.

Zapalenie osierdzia

Zapalenie osierdzia jest procesem zapalnym zewnętrznej warstwy serca, czyli worka osierdziowego, którego fizjologiczną rolą jest ochrona przed nadmiernym rozszerzaniem się jam serca w czasie jego rozkurczu, umożliwianie zachowania właściwej pozycji serca w śródpiersiu oraz bariera ochronna przed szerzeniem się procesów zapalno-zakaźnych.

Rozpoznanie zapalenia osierdzia, a zwłaszcza wysiękowego zapalenia osierdzia, w warunkach domowych nie jest możliwe. Konieczna jest bowiem systematyczna obserwacja, wielokrotne osłuchiwa-nie okolicy serca oraz wykonanie wielu badań laboratoryjnych, elektrokardiograficznych i radiologicznych w warunkach szpitalnych. W rozpoznaniu obecności płynu w worku osierdziowym w istotny sposób pomaga badanie ultrasonograficzne (USG).